Wspomnienia z Chotowej Anna Bomba - Pasternak

Wszyscy ludzie, którzy powrócili z wysiedlenia znaleźli się w ciężkim położeniu, wszystkiego im brakowało a już najbardziej żywności. Niektórzy przywozili z pól przemarznięte buraki, kapustę i z tego przyrządzano coś w rodzaju zupy. Na wiosnę nie było jak obrobić pola, nie było czym obsiać. Niewielką pomoc dało państwo. Udzielano rolnikom bezzwrotnej pożyczki na zakup zboża siewnego. Niektórym rolnikom przydzielono konie. Były to duże, ciężkie araby. W roku 1946 wielką pomoc otrzymaliśmy z zachodu. Była to tzw. UNRA, międzynarodowa organizacja pomocy dla państw, które ucierpiały w czasie wojny. Wtedy ludziom w tych okolicach trochę się polepszyło. Otrzymywali mleko w proszku, mąkę, jajka w proszku, olej w puszkach, konserwy mięsne i tym podobne artykuły spożywcze. Otrzymywano również odzież używaną. Chotowianie zaczęli się powoli dźwigać z ciężkich przeżyć. Powrócił do wioski opiekun duchowny Ks. Antoni Gnutek, który w 1942 r. zastąpił Ks. prof. Wł. Smrekę. Był zmuszony zamieszkać u ludzi bo plebania była spalona. Kościół był zniszczony, brak było szat, naczyń liturgicznych.

Trudno było doprowadzić kościół do funkcjonowania. Wysiłek księdza skierowany był głównie na budowę świątyni duchowej w ludzkich sercach. W uroczystej procesji powitaliśmy cudowny obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem, który to obraz zabrał uciekający na wysiedlenie ksiądz. Ludzie staraniem księdza po raz drugi podjęli się budowy drewnianej plebanii, którą po kilkunastu latach zastąpiła murowana. Kościółek przebudowano na piękny kościół z miłym otoczeniem. Tylko sosny i akacje szumią jak dawniej zapraszając do odwiedzin i zadumy nad mijającym czasem. Odwiedzając moją rodzinną wieś Chotowa wspominam ze wzruszeniem lata dzieciństwa i młodości. Chętnie wracam do moich stron, najpiękniejszych bo swojskich.

Autorka wspomnień: Anna Bomba - Pasternak, Pustków-Osiedle 2002 rok.

PRZYPISY